canticum carminis filiorum Core victori per chorum ad
praecinendum eruditionis Eman Ezraitae
Domine Deus salutis meae per diem clamavi in nocte coram te
ingrediatur ante te oratio mea inclina aurem tuam ad
laudationem meam
quia repleta est malis anima mea et vita mea ad infernum
descendit
reputatus sum cum descendentibus lacum factus sum quasi
homo invalidus
inter mortuos liber sicut interfecti et dormientes in
sepulchro quorum non recordaris amplius et qui a manu tua
abscisi sunt
posuisti me in lacu novissimo in tenebris in profundis
super me confirmatus est furor tuus et cunctis fluctibus
tuis adflixisti me semper
longe fecisti notos meos a me posuisti me abominationem eis
clausum et non prodeuntem
oculus meus infirmatus est ab adflictione invocavi te
Domine tota die expandi ad te palmas meas
numquid mortuis facies mirabilia aut gigantes surgent et
confitebuntur tibi semper
numquid narrabitur in sepulchro misericordia tua et
veritas tua in perditione
numquid noscentur in tenebris mirabilia tua et iustitia
tua in terra quae oblivioni tradita est
ego autem ad te Domine clamavi et mane oratio mea
praeveniet te
quare Domine abicis animam meam abscondis faciem tuam a me
pauper ego et aerumnosus ab adulescentia portavi furorem
tuum et conturbatus sum
per me transierunt irae tuae terrores tui oppresserunt me
circumdederunt me quasi aquae tota die vallaverunt me
pariter
longe fecisti a me amicum et sodalem notos meos abstulisti
